Tijdens de training van vandaag hoorden we het slechte nieuws van de valpartij van Pedro in de Ronde van Italie. Hij is in een ravijn gevallen en heeft daarbij flink wat botbreuken opgelopen. Het bleek voor de hulpdiensten verschrikkelijk lastig te zijn om hem uit het ravijn te halen. Gelukig is dat na ruim 2uur toch gelukt.
Een scan van de hersenen van Pedro heeft uitgewezen dat hij gelukkig geen hersenschade heeft opgelopen. Wel wordt hij op dit moment kunstmatig in coma gehouden en heeft hij een gebroken knieschijf, diverse ribben, twee ruggenwervels en bovenbeen. Ook werd bij de val een van zijn longen geperforeerd en dat is op dit moment het grootste gevaar.
Als je dit nieuws hoort schrik je natuurlijk enorm. Toevallig ben ik weer op een hoogtestage, net als 2 jaar geleden toen we het slechte nieuws van Kai hoorden.
Hopelijk gaat het snel beter met Pedro en wordt hij weer helemaal de oude.
Robert
zaterdag 16 mei 2009
Aangekomen op hoogte
Na een lange reisdag zijn we goed aangekomen in de Sierra Nevada! De plek waar ik de komende 2 weken met een 5-tal ploegmaats zal verblijven. De verschillen met het Font- Romeu waar ik de afgelopen 2 jaar ben geweest zijn vrij groot.
Het Complex vanaf de voorkant gezien
Het grootste verschil is dat in hoogte. In Font Romeu verblijf je op 1800meter, terwijl het complex hier op 2300 meter gebouwd is. En dat merk je! Zo had ik vorig jaar eigenlijk geen enkel probleem op de eerste dag toen we even een uurtje of 2 gingen losfietsen. Vandaag was het anders. Ik kwam echt niet vooruit, kreeg geen lucht en ik loop nog steeds met een flinke koppijn rond.
Toen we vandaag aan het einde van de training op de baan van de hardlopers een uurtje los zijn gaan trappen ging het eigenlijk pas echt beter en begon het lichaam weer een beetje normaal aan te voelen.
Verder is het complex hier een stuk moderner en hebben we een tweepersoons kamer waar je zelfs nog de ruimte hebt om je koffer neer te zetten en wellicht een paar oefeningen te doen. Op de kamer in Font Romeu was dat niet mogelijk. Sterker nog, mocht je op die kamer per ongeluk de fout maken om een scheet te laten, zat je echt met de gebakken peren. De inhoud van die kamer was namelijk zo klein dat er amper lucht was om het zware gas mee te verdunnen waardoor er vaak niets anders op zat dan het hele zooitje gewoon zelf weer in te ademen.
Lostrappen richting Pico Veleta
Het derde punt waarop deze kamer zeker meer punten scoort dan die in Font Romeu is de indrukwekkende beeldbuis met een diagonaal van zeker 30 centimeter. Nee, geen inch, Centimeter. Ik moet zeggen dat het volgen van de giro op dit scherm wel erg spannend is.
Het laatste voordeel is dat je op deze kamer kunt genieten van een toilet op de kamer. In Font Romeu stond je geregeld in de file op de gang met vaak een WC-rol onder de arm te wachten tot je plaats mocht nemen op de voorverwarmde bril, hier hoef ik alleen maar te zorgen dat ik Grischa voor ben.
Vanuit de hoogte,
De Groeten!
Robert
Het Complex vanaf de voorkant gezien
Het grootste verschil is dat in hoogte. In Font Romeu verblijf je op 1800meter, terwijl het complex hier op 2300 meter gebouwd is. En dat merk je! Zo had ik vorig jaar eigenlijk geen enkel probleem op de eerste dag toen we even een uurtje of 2 gingen losfietsen. Vandaag was het anders. Ik kwam echt niet vooruit, kreeg geen lucht en ik loop nog steeds met een flinke koppijn rond.
Toen we vandaag aan het einde van de training op de baan van de hardlopers een uurtje los zijn gaan trappen ging het eigenlijk pas echt beter en begon het lichaam weer een beetje normaal aan te voelen.
Verder is het complex hier een stuk moderner en hebben we een tweepersoons kamer waar je zelfs nog de ruimte hebt om je koffer neer te zetten en wellicht een paar oefeningen te doen. Op de kamer in Font Romeu was dat niet mogelijk. Sterker nog, mocht je op die kamer per ongeluk de fout maken om een scheet te laten, zat je echt met de gebakken peren. De inhoud van die kamer was namelijk zo klein dat er amper lucht was om het zware gas mee te verdunnen waardoor er vaak niets anders op zat dan het hele zooitje gewoon zelf weer in te ademen.
Lostrappen richting Pico Veleta
Het derde punt waarop deze kamer zeker meer punten scoort dan die in Font Romeu is de indrukwekkende beeldbuis met een diagonaal van zeker 30 centimeter. Nee, geen inch, Centimeter. Ik moet zeggen dat het volgen van de giro op dit scherm wel erg spannend is.
Het laatste voordeel is dat je op deze kamer kunt genieten van een toilet op de kamer. In Font Romeu stond je geregeld in de file op de gang met vaak een WC-rol onder de arm te wachten tot je plaats mocht nemen op de voorverwarmde bril, hier hoef ik alleen maar te zorgen dat ik Grischa voor ben.
Vanuit de hoogte,
De Groeten!
Robert
Filmster
De laatste paar dagen voor mijn hoogtestage waren erg druk. Doordat verschillende Tour-Specials blijkbaar tegen hun deadline aan beginnen te lopen en ikzelf niet al te veel tijd meer heb na mijn hoogtestage, kwamen de afgelopen week weer een hele karrevracht journalisten, cameramensen en geluidsmensen over de vloer.
De laatste van hen was een jaar of 10 geleden mijn grote voorbeeld toen ik voor het eerst op een wielrenfietsje stapte, niemand minder dan mijn oude ploeggenoot Michael Boogerd.
Een aantal dagen voor zijn komst kreeg ik telefoon van de producer van zijn programma die nog op zoek was naar een leuke setting voor het plaatje rondom de mens Robert Gesink.
Met andere renners waren ze dieper ingegaan op de hobby’s die ze naast het fietsen hebben maar dat bleek bij mij lastig. Kort gezegd, ik werd er even op gewezen dat ik eigenlijk helemaal geen hobby’s heb! En om eerlijk te zijn, ik zou ook niet weten wanneer ik me dan met die hobby’s bezig zou moeten houden. Er blijven bij mij aan het einde van de dag gewoon geen uren over! Zeker niet als je na een trainingsdag ook nog eens een uur of 4 voor een camera moet gaan staan of een interview moet geven. Om eerlijk te zijn ben ik nu ook erg blij dat ik even op hoogtestage ga en tijdens de eerste week van aanpassen eens goed uit kan rusten na 2 zware trainingsweken.
Wat betreft de hobby’s wisten we na een tijdje denken toch met een idee op de proppen te komen en in de vorm van een wandeling met onze jonge Golden Retriever wisten we toch een leuk item te maken. Floris vond het fantastisch en hij bleek ook nog eens een enorm talent voor de camera te hebben!
6 juni is het allemaal te zien bij Wielerland TV! Het TV-Debuut van Floris Gesink.
Voor boekingen kunt u altijd even bellen.
Groeten!
Robert en Floris
De laatste van hen was een jaar of 10 geleden mijn grote voorbeeld toen ik voor het eerst op een wielrenfietsje stapte, niemand minder dan mijn oude ploeggenoot Michael Boogerd.
Een aantal dagen voor zijn komst kreeg ik telefoon van de producer van zijn programma die nog op zoek was naar een leuke setting voor het plaatje rondom de mens Robert Gesink.
Met andere renners waren ze dieper ingegaan op de hobby’s die ze naast het fietsen hebben maar dat bleek bij mij lastig. Kort gezegd, ik werd er even op gewezen dat ik eigenlijk helemaal geen hobby’s heb! En om eerlijk te zijn, ik zou ook niet weten wanneer ik me dan met die hobby’s bezig zou moeten houden. Er blijven bij mij aan het einde van de dag gewoon geen uren over! Zeker niet als je na een trainingsdag ook nog eens een uur of 4 voor een camera moet gaan staan of een interview moet geven. Om eerlijk te zijn ben ik nu ook erg blij dat ik even op hoogtestage ga en tijdens de eerste week van aanpassen eens goed uit kan rusten na 2 zware trainingsweken.
Wat betreft de hobby’s wisten we na een tijdje denken toch met een idee op de proppen te komen en in de vorm van een wandeling met onze jonge Golden Retriever wisten we toch een leuk item te maken. Floris vond het fantastisch en hij bleek ook nog eens een enorm talent voor de camera te hebben!
6 juni is het allemaal te zien bij Wielerland TV! Het TV-Debuut van Floris Gesink.
Voor boekingen kunt u altijd even bellen.
Groeten!
Robert en Floris
Abonneren op:
Posts (Atom)
